Saudade

To słowo nie ma odpowiednika w języku polskim ani angielskim, bo oznacza tęsknotę i coś znacznie więcej. Opisuje uczucie raczej dobre, bo tęsknotę związaną z dobrymi wspomnieniami, miejscami czy ludźmi i nie w tym żalu. A może jest, nie wiem, nie jestem Brazylijką ;)

A jednak włączyło mi się saudade za domem. Mieszkamy tu już 2,5 roku i do końca kontraktu zostało tylko kilka miesięcy. Ale chcielibyśmy przedłużyć umowę na kolejne dwa, bo nie ukrywam, że dobrze nam w Brazylii. Pogoda jest o niebo lepsza niż w Polsce, kraj jest przepiękny, a od oceanu i plaż z palmami dzieli nas tylko 100 kilometrów. 

Ludzie też są życzliwi i otwarci, mamy przyjaciół i nie czuję się tu wcale samotna. Ale różnice kulturowe często dają się nam we znaki i niektóre zwyczaje lokalesów trudno nam zaakceptować czy zrozumieć. Dlatego chciałabym wreszcie usiąść z naszymi polskimi przyjaciółmi przy piwku w ogródku lub winku przed kominkiem i pogadać. Po naszemu ponarzekać, poplotkować (w tej akurat dziedzinie nie dorastamy Brazylijczykom do pięt) i rozumieć się w połowie zdania. Chciałabym móc pójść na rodzinny obiad do babci, albo sama taki przygotować, chciałabym zamówić coś na Allegro i otrzymać dwa dni, a nie dwa tygodnie później.

W Polsce wszystko jest znane i przewidywalne, a przez to bezpieczne, a mój przestymulowany mózg potrzebuje odpocząć. Może dlatego zaczynam już w głowie remontować nasz podwarszawski dom, chodzę bosymi stopami po trawie w ogródku (nie zalecam tego robić w Brazylii choćby ze względu na jadowite pająki) i opracowuję biznes plan dla mojej nowej firmy. Cóż, jeszcze kilka tygodni i będę wiedziała, który scenariusz wybierze dla mnie życie. Najgorsze jest to czekanie...